ارایه‌ی آدرس الکترونیکی نشانگر شخصیت شماست

می‌شد حدس زد که با نوشتن مطلبی با نام به کجا با کامنتهایی نامربوط و یا توهین‌آمیز مواجه بشوم (نمونه)، در صورتی که اگر این وبلاگ را دنبال کرده باشید متوجه می‌شوید که یک وبلاگ سیاسی نیست و مطالب مربوط به سیاست در آن به ندرت پیدا می‌شود و یا نمی‌شود (بستگی به تعریف شما از سیاست دارد البته) حالا شما وبلاگهایی را فرض کنید که سیاسی می‌نویسند، ببینید آنها چه حوصله و صبری باید داشته باشند که با نوشتن این مطالب و شنیدن دشنامها خم به ابرو نیاورند.
قصدم پاسخ دادن به این‌گونه سخنان نیست و فقط یک نکته را خواستم تذکر بدهم برای دوستی که کامنتی گذاشته بود و به جای ایمیل خود آدرس nadaram@yahoo.com را وارد نموده بود ( و از طرفی هم گفته بود که از خوانندگان پر و پا قرص شیدا هست ) و هم‌چنین برای بقیه‌ی دوستان، اگر کامنتی می‌گذارید بهتر است که با آدرس صحیح پست الکترونیکی خود بگذارید و نه با استفاده از نامهای مستعار و یا ایمیلهای نا مربوط، اگر برایتان بحث و نویسنده‌ی آن این‌قدر ارزش دارد که می‌خواهید در جواب نوشتن کامنت پاسخی دریافت کنید مطمین باشید ایمیل خود را درست وارد کرده‌اید وگرنه مشخص می‌شود که نه تنها بحث برایتان مهم نبوده و نه نویسنده و نه خوانندگان وبلاگ، برای همین انتظار تایید نشدن کامنت را هم داشته باشید.
امروزه دیگر فکر کنم هر کسی در اینترنت می‌گردد یک آدرس ایمیل داشته باشد و کسانی هم که به تعداد انگشتهای دست و پایشان آدرس ایمیل دارند و نداشتن آدرس ایمیل ( حالا آدرس وبلاگ، پروفایل تو یاهو 360 و یا اورکات پیشکش ) نشان از بی‌شخصیتی اینترنتی شما دارد.

خاطره

غزل زیبای من بودی،
هر شب که می‌خواندمت
زیباترین نام جهانم بودی،
هنگامی که برای دیگران می‌گفتمت،
رویای زیبای منی،
رویایی دست یافتنی، هنگامی که در خوابم
دوستانه تریم دوستم،
مستانه‌ترین چشمانم،
همه‌اش بودی،
...
یعنی همه‌اش همین بود؟
دیدن و دوست داشتن و دوست داشته‌ شدن،
بعد هم جدایی ؟
همه‌اش همین است، دل بستن و دل کندن
مگر نیست ؟
...
مگر یادت نیست دل بستنهایمان را
دل دادنهایمان
عاشق شدن‌هایمان
مگر فراموششان کردی
به یاد پیر بانویت،
به یاد ...
...
دل بستن ساده‌ است
دل بسته کردن سخت،
دل دادن آسانه،
دوست داشته شدن سخت،
ولی نه دل کندن ساده است
نه دل کندانده شدن،
پس آن همه خاطره،
بعد از آن همه جوانی
...
را با کسی بگوییم ؟
یا خاطره هستن که برا خودمان بمانه ؟
...
اگر بردیش مال خودت ولی خاطره‌هام
را بگذار باشن، مال خودم
...

نوشته شده 2:48 بامداد
18 بهمن 1385
8 فوریه 2007
بین نوشتن مطلبی برای کلاس محرمانگی داده

جشن سده‌‌ی من، جشن سده‌ی تو ؟

جشن سده مال زرتشتی‌هاست ؟ مال ایرانی‌هاست ؟
اگر مال ایرانی‌هاست پس چرا کسی یادش نمی‌آید که ایرانی‌های غیر زرتشتی آخرین بار آن را کی برگزار کردند ؟
اگر غیر زرتشتی‌ها بخواهند آن را برگزار کنند، چه کسی باید آتش را روشن ‌کند ؟ در آیینی که زرتشتیان اجرا می‌کنند موبدان هستند که این کار را می‌کنند.
می‌توانید مراسمی را تصور کنید که زرتشتیان برگزار کننده‌ی آن باشند و دیگران نظاره‌گر ؟ ( فکر کنم این نوع جشن سده در قبل از سال 57 حداقل در کرمان بوده جوری که به مزاح می‌گفتند : زرتشتیان سده بسوزانند و مسلمانان نگاه کنند )

توجه کنید سده با چهارشنبه سوری خیلی فرق می‌کنه، جشن سده زیبایی‌اش به دور هم بودن و گرم شدن از آتشی بزرگ هست وگرنه که می‌شد همان چهارشنبه سوری، نمی‌شد ؟
فکر می‌کنید زرتشتی‌ها کار درستی کردند که این جشن را با اصرار نماینده‌اشان ملی اعلام کردند تا همه بتوانند در آن شرکت کنند ؟

جشن سده‌ي‌ برگزار نشده‌اتان در ایران مبارک ( لینک خبر )

پدران ما

پدران ما خیلی سختی کشیدند،
چندین و چند سال تهمت نجاست ‌شنیدند و راهی نداشتند جز تحمل کردن،
تهمتهایی فراتر از اینها را هم شنیده‌اند، جفاکاری‌هایی بالاتر از این را هم دیده اند، ستم‌های بسیاری را کشیده‌اند اگر که کنون من و تو زرتشتی ماندیم و به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنیم.

حالا نوبت من و تو هست که تحمل کنیم،
شاید این تحمل دیگر دشنام شنیدن نباشد، دیگر ستم کشیدن نباشد، تهمت خوردن نباشد، نجاست نباشد ...

ولی نباید برای راحتی خودمان،‌ برای خوشگذراندن ، برای آینده‌ی زیبایمان تمام گذشته‌امان را فراموش کنیم،
حداقل راهشان را ادامه بدهیم و به بچه‌هایمان هم همین را بیاموزانیم.

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-5088943902531582779&hl=en&fs=true

سرگردان

نمی‌آید کلامی بر زبانم
که شاید در سحر تو جاودانم
نمی‌آید هیچ رخی اندر خیالم
از آن هنگام که رویت را به یاد آرم
نمی‌توانم جمالت را نگویم
به پیش دوستان و آشنایان
نمی‌توانم کنم دورت از این یاد
که رفته جز تو هر چه بود بر باد
نمي‌خواهم دگرباران صدایت
همه ناله و کمی اندوه باشد
نمی‌خواهم به یاد آرم فراغت
نمی‌خواهم ، نمی‌خواهم ، نمی‌خواهم
…
نمی‌دانی برای من که هستی
کجاها به یادت بودم و با من هستی
نمی‌دانی چند گاهی است
می‌پرستمت
همه گویند که خودخواهم
بگویند بارها، باز می‌پرستمت
…
نمی‌دانم که می‌دانی که هستم ؟
نمی‌دانم که می‌دانی از چه دل بستم ؟
وز چه به دنبالت نشستم ؟
نمی‌دانم که تو هم کنون
نمی‌دانم که من هم از آغاز
نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم
….
ولیکن هنوز سرگردانم

اول بهمن 1385
2:00 بامداد، نورت ونکوور
ما بین خواندن دو مقاله

راست کپی

یک مشکلی که الان پیدا کردم استفاده از کپی‌رایت دیگران است، نمی‌دانم در چه حد می‌شه ازشان استفاده کرد، یعنی از مطالب نوشته شده در سایتهای دیگر ( اکثرا خبری ) آیا می‌شود کل خبر را با دادن یک لینک ساده به خبر در یک سایت دیگر آورد یا نه ؟
آیا می‌شود از عکسهایشان استفاده کرد یا آن هم اجازه رسمی می‌خواهد، نمی‌دانم سایتهایی مانند دیگ که تنها قسمتی از متن را می‌آورند از این قوانین مستثنی هستند و یا به علت این که بسیار مشهور شدند از آنها کسی شکایتی نمی‌کند، شما سایتی را می‌شناسید که مطالب سایتهای دیگر را به صورت کامل ( و البته انتخاب شده و نه همه مطالب یک سایت ) را نمایش بدهد، سایتهایی که من می‌شناسم هیچ‌کدام این جوری نیستند ویا اطلاعاتی اگر در زمینه راست کپی دارید به من بدهید ممنون می‌شم.

شکست چین توسط ایران

این قدر حال داره به چین گل زدن. آن هم وقتی یادمان بیاد تو پنالتی ازشان باختیم و به فینال جام ملتها نرسیدیم. خودتان ببینید
بعدش می‌گن بعضی‌ها سلطانی می‌کنن تو فوتبال ایران ( یعنی می‌کردن ) این قدر این گله باحال بوده که جز بیشترین بازدیدکننده‌های یوتیوب شده. از فیلم این بریتنی هم بیشتر شده.
عکس صفحه‌ای هم که توش جز بالاترینها شده می‌توانید این زیر ببینید.

[youtube piU75Y-J4X8]