۱۳۹۲/۲/۲۷

استاد پرویز شهریاری و دوری یک ساله‌اش

یک سال از خداحافظی ابدی استاد پرویز شهریاری با ما می‌گذرد. شما را به خواندن مطالبی از فرزند ایشان و دیگر فرهیختگان علمی و فرهنگی ایران در اولین یادبودش دعوت می‌کنم. این ویژه‌نامه از روزنامه شرق می‌باشد.

سکون یعنی مرگ و من با مرگ روبرو نخواهم شد چون تا زمانی که من هستم مرگ نیست و وقتی هم که مرگ بیاید دیگر من نیستم.
پرویز شهریاری 
پیش از سکوت ابدی ایشان، حدود یک هفته پیش از آن، همسر ایشان زمرد بهی‌زاده هم عطای این دنیا را به لقایش بخشیدند و از پیش ما رفتند. در این جا لازم است از ایشان نیز یادی کنیم که همیشه پشت سر مردی بزرگ و موفق زنی مدیر و توانا ایستاده است.

روحشان شاد، بهشت برین جایگاهشان باد.


۱۳۹۲/۲/۱۶

طرز تفکر قرون وسطایی مربی فوتبال

این فیلمی که می‌بینید در همین چند روز اخیر ضبط شده. در این فیلم یکی از مربیان در سطح اول فوتبال ایران، یک انسان رنگین پوست را آدمخوار می‌نامد و ادعای ادبش هم می‌شود. می‌خواهد به بازیکن خارجی فوتبال آداب ایرانی دست دادن را یاد بدهد.

یکی نیست به خود این مرد بگوید (که حقا لیاقت مردک نامیدنی را بیش ندارد) که دست دادن بزرگ و کوچک ندارد. حالا گیریم هم که داشت. این طرز برخورد با کسی هست که رسم شما را نمی‌داند؟ زیباتر نبود، اگر حتی چنین رسمی هم بود، شما رسمتان را یک بار می‌شکستید و دستی می‌دادید و بعد به طرف مقابل رسمتان را یاد می‌دادید؟ نکند می‌ترسیدی که با همان دستی که دادی بیاید و بخوردت و دیگر فرصتی برای توضیح نداشته باشی؟

شما خودتان فکرش را بکنید بازیکنانی که زیر دست چنین مربیانی با چنان تفکراتی بزرگ می‌شوند فوتبال ایران را به کجا خواهند کشاند. فوتبال ایران که یکی از مربیانش چنین طرز تفکری داشته باشد، چرا بتواند رشد کند و در جامعه‌ی جهانی مطرح شود؟

۱۳۹۲/۲/۱۲

رییس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا

بحرین روزگاری جز مام میهن بود. اکنون کشوری مستقل هست. چنان در ورزش و سیاست ورزش پیشرفت کرده‌اند که اکنون رییس فدراسیون فوتبال آسیا هم شده‌اند. ما که بخیل نیستیم، بحرینی‌ها نمی‌شدند تایلندی‌ها می‌شدند. نکته‌اش این هست که اگر تکه‌پاره‌ای جدا شده از ایران اگر قابلیت رسیدن به ریاست کنفدراسیون آسیا را داشته باشد، ببینید مام میهن چه پتانسیلهای خفته‌ای دارد.

بحرین از سال ۱۷۸۳ تحت حکومت خاندان آل خلیفه قرار گرفته‌است، در حالی‌که حکومت قاجار و پهلوی آن را بخشی از ایران می‌دانست. بحرین از سال ۱۸۲۰ میلادی تحت سرپرستی کشور بریتانیا درآمد و در سال ۱۹۷۱ اعلام استقلال کرد و ایران اولین کشوری بود که استقلال آن را به رسمیت شناخت.