 |
غم سنگینی است از دست دادن یک دوست.
کوله‌باری از شادی و نشاط را با خودش برد. خبرش را که خواندم باورم نمی‌شد. یادش به خیر تو سر و کله زدنهایمان، شاید می‌بایست بیشتر می‌زدیم، امید داشتم که باز وقتی پیدا میشود و باز هم فرصت خواهد داد که گپی شده (دیگر از سن ما گذشته تو سر و کله زدن) با هم بزنیم و از خاطراتمان بگوییم و شاید هم خاطره‌ای نو خلق کنیم.
روحت شاد رفیق. یادت همیشه گرامی خواهد بود، نه تنها به عنوان یک دوست مهربان و با معرفت، نه تنها به عنوان شخصیتی نمونه که افتخارم بود، دوست بناممش و نه تنها به عنوان الگوی من و بسیاری از هم نسلهای من و نه تنها به خاطر یاری که بود کام بیمارانش را و نه تنها به خاطر این‌که بهدینی بود تک، و تجلی معنایش، بلکه برای تمام آنها و تمام خوبی‌ها و نیکی‌هایش. یادش برای تک تک کسانی که می‌شناختندش گرامی خواهد بود، که من باورم نمی‌شود کسی او را آشنا باشد و ازش گله‌ای به دل داشته باشد.
سرچشمه فرتور (عکس)
پی‌نوشت:
