۱۳۸۴/۲/۶

منشور پارسوماش

بگذاريد هر كس به آيين خويش باشد
زنان را گرامي بداريد
فرودستان را دريابيد
و هر كسي به تكلم قبيله خودسخن بگويد
آدمي تنها در مقام خويش به منزلت خواهد رسيد .
گسستن زنجيرها آرزوي من است
رهايي بردگان و عزت بزرگان آرزوي من است
شكوه شب وحرمت خورشيد را گرامي مي دارم
پس تا هست
شب هايتان به شادي و
روزهاتان رازدار رهايي باد
اين فرمان من است
اين واژه ، اين وصيت من است
او كه آدمي را از ماواي خويش براند
خود نيز از خواب خوش رانده خواهد شد .
تا هست
هوادار دانايي و تندرستي باشيد
من چنين پنداشته
چنين گفته
چنين خواسته ام .
مزمور مساوات
كتاب من است
حقيقت بي زوال
سلوك من است .
من هخامنشم
هخامنش خرد
هخامنش بي خلل .
خدمت گذار زنان و زندگي بخش بينا يان منم
منم كه برايتان نان وخانه واميد آورده ام
پس به نماز نياكان خويش باز خواهم گشت
و مي دانم كه نور و ستاره
سلطنت خواهند كرد.
و من از پي آزموني بزرگ
به بالا بر آمده ام
من از عبرت سنگ با آينه سخن گفته ام
اين گفته من است
كوروش پسر ماندانا و كمبوجيه
كه شما را به نماز نياكان خويش مي خواند .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر